گلی دیگر در بوستان حسن و پر شاخه ی ولایت وعترت. گلی که عطر و جودش از مدینه تا سامرا و از آن زمان تا عصر ما راخشبو ساخته است. نامش، رمز زیبایی ویادش الهام بخش صبوری ونستوهی است. امام حسن عسگری ((ع)) گوهری درخشان در عمق تاریخ است که در کوچه پس کوچه های غربت آلود ولایت، می درخشد وهمچون نیاکان پاکش، فخر زیستن و معنا بخش زندگی است. در عصر حاکمیت جور وستم، رسالت ((هدایت امت)) را بر دوش کشید و جان را فرای روشنگری راه حق وایمان شناخت. گل وجودش در باغ رسالت و امامت شکفت و از چشمه سار حکمت های لدنّی سیراب شد و با تربیت های ماکوت به برگ و بار نشست ودر 28سالگی، پرپر گشت با بادهای سموم عداوت و در حسادت خافا با دست توطئه و با زهر جفا. در سوگ غمش، سامرا را یک پارچه طوفان غم گرفت و اشک های سوزان بر دامان محبّان، جاری شد. سلام الهی بر آن حجت الهی باد.

منبع: قطعات

احکام
نویسنده : سجاده تفکر عمومی » ساعت 9:28 عصر روز 90/2/28